Tempore prioratus [1481-83] fratris Vincentii Bandelli de Castronovo, viri doctissimi:

47. Frater Hieronymus Francisci de Bianciardis de Florentia, huius conventus nativus, ordine sacerdos, conversatione humilis. Post plurimos in sancta religione tum praedicationum tum questuum et ieiuniorum et austeritatum labore, sacramentis ecclesiasticis rite perceptis, ex obscurissimo carceris huus ergastulo, in repositum spei premium adipiscendum erutus carne solutus est die <  .   .  >, mense <  .   .  >, anno <  .   .  >,  hora <  .   .  >.

48. Frater Carolus Philippi de Rinucciniis, germanus fratris Alexandri, nativus huius conventus, aetatis provectioris ordinem ingressus, cito tamen se expediens, devotissime vítam excessit die <  .   .  >, mense <  .   .  >, anno <  .   .  >,  hora <  .   .  >. Qui cum clarissimo genere opinatissimus in urbe et moribus ab ineunte aetate ornatissimus foret, demandatum tamen portarii vile officium multo opere summa alacritate et sollecitudine obiit.

|148r| 49. Frater Christophorus Massarii de Petra, conventus huius nativus, ordine diaconus. Bonę indolis adulescens, pollens ingenio et moribus ornatus plurimum, vita defunctus occubuit kalendas octobris 1482.

50. Frater Leonardus ser Uberti Martini Berti de Florentia, conventus huius nativus, in quo et pro quo plurimum laboravit. Romae in conventu Minervę peste percussus, multa cum devotione occubuit. Hic in saeculo notarius publicus erat; in religione socius seu scriva extitit rev.mi ordinis nostri magistri Leonardi Mansueti de Perusio, ab eo vocatus et a patribus postulatus. Hic linguae impeditioris quidem sed calamo singula prout volebat optime exprimebat. Cuius et orationes arreptae plurimum. Anima cuius Deo acceptissima in pace fidelium requiescat.

51. Frater Dominicus Barbitonsoris de Florentia, huius conventus nativus, ordine sacerdos. Gratus officio praedicator, sacramentis omnibus rite perceptis, reddidit spiritum in oratorio Sancte Mariae de Saxo, die <  .   .  >,  anno <  .   .  >.

52. Frater Thomas Petri Pistoris de Florentia, sacrę theologiae magister, huius conventus nativus. Obiit prior conventus pistoriensis in ipso conventu, die <  .   .  >, mense <  .   .  >, anno 1483.

53. Frater Antonius, conversus, de Verona, huius ecclesiae minor sacrista. Bona devotione obiit 15 aprilis 1484.

54. Frater Thomas Veronensis, conversus, coquinarius. Vir magnae religionis atque discreti fervoris. Ut laborum suorum premium reportaret, migravit ad Christum pestifera febre percussus ipsa die 15 aprilis 1484.

55. Frater Dominicus Guerrucius de Florentia, conventus huius nativus. Heremi quae in agro Gangalandio Ilicetum appellatur, nunc conventus huius hospitium est, diu extitit cultor. Tandem viij^a octobris, in Nativitate videlicet virginis perpetuae Dei genetricis Marię, 1485, hora <  .   .  >, die xxij circiter, humanis exemptus est.

56. Frater Iulianus Mariotti, Pinguis cognominatus, de Florentia. In monasterio monialium Sancti Dominici de Florentia prope ortum nostrum, quas gubernabat, occubuit die <  .   .  >, mense <  .   .  >, anno <  .   .  >,  hora <  .   .  >.

57. Frater Alexandrinus, tertii habitus nostri, sanctissime migravit ad Dominum xxviij iulii 1486. Hic in exteriori quidem habitu despectus et infirmus videbatur, erga Deum tamen pietate maxima ferebatur. In oculis sui ipsius vilis atque humilis erat; eximię et excellentis erga fratres omnis dilectionis, quorum omnium necessitatibus velut pia semper mater subveniebat. Tempore pestis sese ad visendos saeculares et eorum necessitatibus providendum exhibuit, unde in magna omnium reverentia et opinione erat, maximęque utilitatis extitit huius conventus. Cuius nunc anima Deo suo coniuncta, nostri exilii et erunmarum memor fundat pro nobis piisimas Deo preces.

58. Frater Iohannes de Marignolle, conversus, huius conventus nativus. Iam senior obiit devotissime in hoc conventu, anno <  .   .  >,  mensis  <  .   .  >,  hora <  .   .  >.   Cuius anima ubi in pace quieverit, meminerit eorum qui continuo adhuc versantur in prelio.

|148v|

Tempore secundi prioratus [1488-89] fratris Francisci Salviati Florentini obierunt infrascripti:

59. Frater Bonifatius de Salodio, nativus huius conventus. Diem clausit extremum summa devotione 27 septembris 1488. Hic ex conventu fesulano, ubi prioris officio fungebatur, in ariminensis conventus priorem ascitus cum primum illic observantia introducta fuisset sub reverendo utriusque Lombardię vicario generali magistro Ludovico Calabro anno 1487. Paucis mensibus Arimini peractis, quartana invasus febre, de medicorum consilio Florentiam apportatus est. Sed nihil sibi profuit. Triplici enim quartana et continua febri correptus, nimioque viscerum dolore vexatus, sexagenarius tandem plenus bonis operibus migravit ad Christum, multo cum maerore filiorum filiarumque spiritualium dolentium se tanto patre orbari. Ubertim in suis missarum solemniis et praedicationis flebat, et in magna vitę opinione habitus est. Requiescat in pace.

60. Frater Franciscus Lucę de Migliorellis de Florentia, huius conventus nativus, ordine diaconus. Modestus et supremae obedientię iuvenis, adeo vigiliis et orationibus indefessus vacabat ut ex plurimo in eis labore creditum gravem valetudinem incidisse. Qua tandem consumptus, dum de divinis scripturis cum fratribus loqueretur, faelix de laque venantium ereptus est die <  .   .  > aprilis 1489, hora 15 diei(?).

61. Frater Petrus Sanctis de Piscia, huius conventus nativus, annum aetatis agens xxij^m, tempore utique iunior sed moribus et mente canus, eximię intus et in cute puritatis, aspectu nitidus et angelicus, gestu et sermone modestus, orationi meditationique assiduus, ingenio summo praeditus, Deo et hominibus gratus. Gravissima et diutina consumptus infirmitate, in qua fortitudinem atque constantiam animi singularem ostendit, omnibus ecclesiasticis sacramentis rite perceptis, coram fratribus astantibus et orantibus, spiritum purissimum cęlo gaudens intulit < .   . > aprilis 1489, hora xv^a diei. Cuius anima pro nobis Deo preces effundat.

Tempore prioratus [1489-91] fratris Dominici de Finario:

62. Frater Eufrosinus de Balatro, conversus, huius conventus nativus, in quo annis aliquot extitit ortulanus. Romę in conventu Sanctę Sabinę diem clausit extremum die <  .   .  >, mense <  .   .  >, anno 1489.

63. Frater Bernardus Aldobrandinus de Florentia, huius conventus nativus, suę professionis observatntissimus, nobilis genere, sed converatione humillimus atque in oculis propriis vilis. Hic questus fere omnes conventus huius obibat alacri et prompto animo; quos ad insueta loca etiam ampliavit, ut ex maiori labore premia longiora in caelis reciperet, et temporalia bona fratribus abundantius compararet. Sexagenarius ergo incurabili quodam morbo percussus, sacramentis omnibus devotione praecipua sumptis, ex laboribus plurimis ad salvationnis loca spiritum exhalavit kalendis ianuarii 1489, hora diei xviij^a.

|149r|

64. Frater Alexander Leonardi Carnesechius de Florentia, sexto circiter mense a sua in ordine et conventu hoc professione, sexta aprilis 1490, hora secunda insequentis diei, aetatis suae anno xix^no incohante, ut raptor caelorum et fur imis relictis superna meruit adipisci. Adulescens utique supremę puritatis acque obedientiae, qui adversae valitudinis incognito genere correptus in lectuloque decumbens, feria 3^a hebdomadę sanctae, velut subridens magistro novitiorum astanti et quibusdam novitiis et fratribus iunioribus, «Cras - inquit - vado in caelis comedere Pascha». Quae profecto verba minus credita sunt, utpote qui plurimum ex infirmitate levatus et velut sanus effectus erat; nec ullum futurę mortis indicium nec ipsis medicis apparebat. Hic ergo ubi cenaverat, magistro novitiorum ait se de suis delictis confiteri velle. Quem, auditis delictis, ubi magister novitiorum ab illis de more absolvit, mox carne solutus, immaculatum spiritum reddidit Creatori, tam a dolore mortis extraneus quam ab illecebris et corruptela carnis fuerat (ut creditur) alienus. Anima cuius Deo placita cum esset, rapta est ne malitia cor immutaret.

65. Frater Antonius Symonis de Mazinghis de Florentia, nativus fesulani conventus, ordine subdiaconus, aetatis annorum xxiij. Post graviorem et diutinam infirmitatem, postquam probum vitę decursum, obiit in hoc conventu precipua devotione die <  .   .  > iunii 1489.

66. Frater Benedictus Gentilis de Ristoriis de Florentia, huius conventus nativus, septuagenarius et ultra, in religione autem quinquagenarius vel ultra (nam professus est in manibus primi prioris huius conventus, fratris videlicet Cypriani), plenus dierum et bonorum operum obiit in hoc conventu xxviij maii 1490, circa solis occasum; diutinam et gravem passus infirmitatem, in qua per sex menses semper resupinus decubuit ut nec per se nec per alium amoveri posset. Fuit autem mirę sui ordinis observantię, devotionis et rectitudinis. Qui etsi llitteris minus peritus foret, ardentioris tamen extitit desiderii erga proximorum salutem, mulierum confessionibus audiendis summa cum honestate intentus, passimque exhortatoria ad bene ac beate vivendum cunctis monita dabat. Ex senio oculorum privatus lumine, cum missas celebrare nequiret, quottidie [sic] tamen communicabat. Quinquennio ante obitum, lumine oculorum orationibus recuperato, summo mane primam missam in conventu devotissime celebravit usque ad extremam de qua obiit egritudinem.

67. Frater Matthaeus Baronis de Cappellis de Florentia, nativus huius conventus, anno aetatis suae xviij vel xviiij°, phthiseos contagione correptus ad sanguinis usque per os effusionem, summa in aegritudine patientia, erga Deum religione defunctus est in hoc conventu 8 iunii 1490, hora xx^a circiter. De quo frater Franciscus Andreę, postmodum ordinis procurator, quem generaliter confitentem adhuc saecularem audierat, perhibuit testimonium: nullum cuiuscumque laetale crimen umquam admisisse, sed nec venialibus multum detentum, carneque integrum ut ex genetricis utero olim prodierat. Hic elegantissimi erat aspectus, ex cuius mente purissima corporis quoque nitor angelicus oriebatur.

|149v|

68. Frater Franciscus Antonii Tubicinis de Florentia, huius conventus nativus. Quinquagenarius, triplici diu quartana vexatus, tandem 19 septembris 1490 Pisis in nostro Sanctę Katarinę conventu summa cum religione defunctus est, post plurimos ordinis labores in vigiliis, ieiuniis, lectionibus, praedicationibus, confessionibus pro Christi nomine constantissime plurimo tempore toleratos.

69. Frater Marcus de Antella, huius conventus nativus. Cum per aliquot dies acutissimis febribus laboraret, ita ut mente excessisse feratur, Pisis et ipse defunctus est kalendis octobris 1490; ut pie creditur et rationabiliter cum animę suae salute, utpote qui devotus semper in religione extiterit. De cuius mentis et corporis virginitate sempiterna latum sit testimonium ab eo qui confessionem audierat generalem, et plurimam eius habuerit semper consuetudinem.

70. Venerandae ac per omnia beatae et immortalis memorię frater Thomas Symonis Stradę de Florentia, huius conventus ex aquilano a rev.mo ordinis magistro datus nativus filius, et omnium fratrum suffragiis acceptatus, sacrum nobis corpus suum reliquens, quod semper Spiritus sancti regni(?) extiterat habitaculum. Mentem illam purissimam, quę Deum semper viribus omnibus diligebat, credebat et credens in eum ardentissime ferebatur in aeternos sui Creatoris amplexus trans??die ultima die novembris Mccccxc. Cuius si ab ineunte aetate sanctam et admirabilem ad faelicem obitum suum vitam et conversationem velimus describere, si puerilem illam gravissimam innocentiam quae coaetaneis plurimum verenda erat ut in illius conspectu vel omnino tacere vel nonnisi honestiora loqui cogebat, si fidem adiectione solertię in campsorię vel negociationis arte quam in primeva aetate administravit pergimus recensere, non mortuorum catalogum sed virorum illustrium gesta prosequi videremur.

Quid igitur si excellentissimam eius in religione consuetudinem, austeritatem, vigilias, ieiunia, suspiria, meditationes, praeces, sacrarum lectionum studia, coluctationes adversus principatus et potestates, adversus quoque mundi rectores, tanto difficiliores quanto adversus potentiores(?) initas, labores plurimos longiorum itinerum, et ferventioris praedicationis, confessionum audientię, hortationum, consiliorum, gemituum, lacrynarum comprehenderemus? Nonne velut quidam iniurię locus foret, si hic eximium illum ardorem exprimeremus, quem tantopere erga Deum gerebat, ut mentem celebrantis seu praeces fundentis in caelestium et immortalium contemplationem absortam, ipsius quoque corpusculum velut insequuturus(?), terra sublatum pendere atque in ethera trhai saepius visum fuerit? Quae profecto diuina opera, cum sanctorum in aeternum viventium magis sint, inter mortuorum opera nequaquam licet recolere. Qui ergo thoma in terris eximię charitatis fuisti, nunc in cęlis intercede pro nobis!

|150r|

71. Frater Bernardus Symonis de Canali Lunigianę, huius conventus nativus. Sacertos irreprehensibilis, pater devotus et bonus cantor. Obiit Senis in conventu Sancti Spiritus, precipua devotione, die <  .   .  >, anno <  .   .  >.

72. Frater Antonius Angeli de Laione Florentinus. Devotissimus senex et bonorum operum plenus, in conventu Sancti Spiritus de Senis ipse quoque defunctus est, ambo peste percussi, die <  .   .  >, anno <  .   .  >.

73. Frater Petrus Antonii de Monteloro, conversus, huius conventus nativus. Magnae humilitatis et bonę conversationis vir. Post ipsam ipsius laudabilem vitam, xxvij^a aprilis 1491, xvij^a hora circiter, inter verba orationis fratrum quorundam coram eo assistentium, animam reddidit Creatori suo. Qui una tantum die in sua infirmitate laboravit, acutissima febre invasus; quę illum ab xij^a hora ad xvij^a insequentis(?) illum vexavit; morbi genus - ut credimus - pleuresis, qua in urbe tunc plurimi laborabant. Post cuius obitum inventum est ad eius carnes cilicium asperum vehementer. Requiescat in pace.

→ 74.